Rozdział 9

,,z perspektywy Nicoll”
-Nicoll jedziemy do Los Angeles. – powiedział rozpromieniony tata.
-Ale jak to do Los Angeles? Przecież dopiero się przeprowadziliśmy. – odpowiedziałam lekko oburzona i za razem zmartwiona tą nową przeprowadzką.
-O Nicoll źle to powiedziałem. Chodziło mi o to, że muszę wyjechać  na jakiś  tydzień i pomyślałem, że chciałabyś ze mną polecieć. –kiedy tata to powiedział, ulżyło mi, że to tylko wyjazd, a nie znowu jakaś przeprowadzka – to co lecisz ze mną?
-Sama nie wiem.
-Nicoll taki wyjazd dobrze ci zrobi. Odpoczniesz trochę i oderwiesz się od wydarzeń z ostatnich dni. – do rozmowy wtrąciła się ciocia.
-No dobra co  mi szkodzi. – powiedziałam i przytuliłam tatę, aby mu podziękować za propozycje wyjazdu. – to kiedy wyjeżdżamy?
-Dziś wieczorem.-uśmiechnął się tata.
-Dziś? To ja idę się pakować. – powiedziałam i szybko pobiegłam do swojego pokoju.
Kiedy wybierałam ubrania na wyjazd parę razy dzwoniła do mnie Stella, ale postanowiłam nie odbierać. Pakowanie zajęło mi dość sporo czasu.
-Nicoll za godzinę musimy jechać na lotnisko- powiedział tata z dołu.
Wzięłam do ręki  ubranie odpowiednie na podróż i poszłam do łazienki wziąć szybki prysznic i zrobić makijaż. Po upływie nie całych 30 minut, gotowa do podróży zeszłam na dół pożegnać się z mamą i Blanką. Później tata zaniósł nasze walizki do samochodu i pojechaliśmy na lotnisko. Tam odebraliśmy nasze bilety. Po 40 minutach siedzieliśmy w samolocie. Mój tata siedział jakieś dwa rzędy przede mną, nie wnikam jak to się stało, ale ja wcale nie mam na co narzekać, bo obok mnie siedzi bardzo przystojny chłopak. Nawet nie zauważyłam kiedy usnęłam, ale kiedy się obudziłam moja głowa leżała na czyimś ramieniu. Przestraszona od razu zabrałam podniosłam głowę.
-Przepraszam, ja po prostu tak mam że jak śpię to nie…- zaczęłam się tłumaczyć, ale owa osoba mi przerwała.
-Ok. nic się nie stało. Mam nadzieję, że było ci wygodnie. – powiedział i się przyjaźnie uśmiechnął. – Jestem David.
-Miło mi Cię poznać. Jestem Nicoll. – z chłopakiem rozmawiałam przez dość spory czas, dopóki nie wylał na mnie soku.
-Przepraszam nie chciałem. – zaczął się tłumaczyć i podawać mi chusteczki.
-David naprawdę nic się nie stało, zaraz wrócę tylko doprowadzę bluzkę do normalnego stanu. – powiedziałam i poszłam do łazienki.
,, z perspektywy  Davida”
W czasie kiedy Nicoll poszła do  łazienki jej telefon ciągle dzwonił. Myślałem, że zaraz przestanie dzwonić. Jednak się pomyliłem. Nie wiedziałem czy powinienem odbierać, ale ten dźwięk powoli zaczynał mnie denerwować.
________________________________________________

Hej chciałam was przeprosić za to, że przez dość długi czas nie wstawiłam rozdziału, ale ostatnio byłam bardzo zajęta i miałam napad braku weny o zresztą widać po rozdziale. I oczywiście chciałam wam podziękować za te miłe komentarze, bo to właśnie one mobilizują mnie do pisania nowych rozdziałów.

Jak już zauważyłyście pojawił się nowy bohater David już nie długo powinien się pojawić w zakładce Bohaterowie.
 P.S wiem, że rozdział jest krótki, ale musiałam urwać w takim miejscu. I przepraszam za błędy xD
Co powiecie na nowy rozdział po 6 komentarzach? :P
Czytasz = komentuj <3